Allahın Peyğəmbərini qoruması - əl-Maidə surəsi 67 - ci ayə

    14.11.2018
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ

 
“Ey Elçi! Rəbbindən sənə nazil ediləni təbliğ et! Əgər belə etməsən, Onun göstərişini (sənə tapşırdığı elçilik vəzifəsini) yerinə yetirmiş olmazsan. Allah səni insanlardan qoruyar. Şübhəsiz ki, Allah kafir tayfanı doğru yola yönəltməz”
 

عن أبي هريرة قال كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا نزل منزلا نظروا أعظم شجرة يرونها فجعلوها للنبي صلى الله عليه وسلم فينزل تحتها وينزل أصحابه بعد ذلك في ظل الشجر فبينما هو نازل تحت شجرة وقد علق السيف عليها إذ جاء أعرابي فأخذ السيف من الشجرة ثم دنا من النبي صلى الله عليه وسلم وهو نائم فأيقظه فقال يا محمد من يمنعك مني الليلة فقال النبي صلى الله عليه وسلم الله فأنزل الله {يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ} الآية.

 
Rəvayət edilir ki, Əbu Hureyra (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Allah Elçisi - salləllahu aleyhi və səlləm - bir yerə getdikdə, səhabələr ona ora­da olan ən böyük ağacın kölgəsi altında dincəlməyi təklif edərdilər və o da ora­da dincələrdi. Səhabələr də o ağacın kölgəsində, Pey­ğəmbərin - salləllahu aleyhi və səlləm - ət­ra­fında dincələrdilər. Bir gün Peyğəmbər – salləllahu aleyhi və səlləm - qılıncını ağac­dan asıb dincəlirdi. Bu vaxt bir bədəvi ərəb gəlib onun qılıncını götürdü və yaxınlaşıb Peyğəmbəri – salləllahu aleyhi və səlləm - oyatdıqdan sonra ona dedi: “Ey Muhəmməd! İndi səni mənim əlimdən kim xilas edə bilər?” Peyğəmbər – salləllahu aleyhi və səlləm - : “Allah!”- deyə cavab verdi və Uca Allah da bu ayəni nazil etdi: “Ey Elçi! Rəbbindən sənə nazil ediləni təbliğ et! Əgər belə etməsən, Onun göstərişini (sənə tapşırdığı elçilik vəzifəsini) yerinə yetirmiş olmazsan. Allah səni insanlardan qoruyar…” (əl-Maidə, 67)”.
 
əl-Heysəmi “Məvəriduz-Zaman ilə Zəvaidi İbn Hibban” 1739; İbn Həcər əl-Asqalan “Fəthul-Bari” 6/98. Ali Nasr, əl-Hilali və Şeyx Muqbil həsən olduğunu bildirmişlər.
 

عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ - رضى الله عنهما - أَخْبَرَهُ أَنَّهُ غَزَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - قِبَلَ نَجْدٍ ، فَلَمَّا قَفَلَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - قَفَلَ مَعَهُ ، فَأَدْرَكَتْهُمُ الْقَائِلَةُ فِى وَادٍ كَثِيرِ الْعِضَاهِ ، فَنَزَلَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - ، وَتَفَرَّقَ النَّاسُ فِى الْعِضَاهِ يَسْتَظِلُّونَ بِالشَّجَرِ ، وَنَزَلَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - تَحْتَ سَمُرَةٍ ، فَعَلَّقَ بِهَا سَيْفَهُ ، قَالَ جَابِرٌ فَنِمْنَا نَوْمَةً ، ثُمَّ إِذَا رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - يَدْعُونَا ، فَجِئْنَاهُ فَإِذَا عِنْدَهُ أَعْرَابِىٌّ جَالِسٌ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - « إِنَّ هَذَا اخْتَرَطَ سَيْفِى ، وَأَنَا نَائِمٌ فَاسْتَيْقَظْتُ ، وَهْوَ فِى يَدِهِ صَلْتًا ، فَقَالَ لِى مَنْ يَمْنَعُكَ مِنِّى قُلْتُ اللَّهُ . فَهَا هُوَ ذَا جَالِسٌ » . ثُمَّ لَمْ يُعَاقِبْهُ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - .

 
Cabir ibn Abdullah (Allah ondan razı olsun) rəvayət etmişdir ki, Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - Nəcdə yürüş etdi­yi zaman o da onunla birlikdə ora getmiş və Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - geri qayıt­dıqda o da onunla birgə geri qayıtmışdır. Günün qızmar vaxtında onlar aka­siya ilə do­lu bir vadi­yə gəlib çatdılar. Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - dəvəsindən yerə endi. Camaat ağacların kölgəsi altında kölgələnmək üçün ətrafa dağılışdı. Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - akasiya ağacının altında uzandı, qılıncını da ağacdan asdı. Cabir dedi: “Biz bir qədər yatdıqdan sonra Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - bizi (yanına) ça­ğırdı. Biz gəlib gördük ki, onun yanında bir bədəvi oturub. Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - dedi: “Mən yuxuda ikən bu adam mənim qılıncımı qınından çıxardıb (başı­mın üstünə) qaldırdı və mən oyandıqda o məndən: “Səni mənim əlimdən kim xilas edə bilər?”– deyə soruşdu. Dedim: “Allah!” (Allah Elçisi – salləllahu aleyhi və səlləm - dedi:) “Bu­dur həmin adam qarşınızdadır.” Bundan sonra Peyğəmbər – salləllahu aleyhi və səlləm - onu cəza­lan­dırmadı”.
 
əl-Buxari, 4135.