96. Minik vasitəsinə minərkən edilən dua
[Bismilləh. Əlhəmdulilləh. Subhanəl-ləzi səxxara lənə həzə və mə kunnə ləhu muqrinin. Və innə ilə Rabbinə ləmunqalibun. Əlhəmdulilləh, əlhəmdulilləh, əlhəmdulilləh. Allahu Əkbər, Allahu Əkbər, Allahu Əkbər. Subhanəkə Allahummə inniy zaləmtu nəfsiy fəğfir liy, fəinnəhu lə yəğfiruz-zunubə illə ənt]
«Allahın adı ilə! Allaha həmd olsun! «Bunu bizə tabe edən [Allah] pak və müqəddəsdir. [Yoxsa] bizim ona gücümüz çatmazdı. Şübhəsiz ki, biz Rəbbimizə qayıdacağıq». Allaha həmd olsun! Allaha həmd olsun! Allaha həmd olsun! Allah ən Böyükdür, Allah ən Böyükdür, Allah ən Böyükdür. Allahım, Sən pak və müqəddəssən! Mən özümə zülm etdim. Məni bağışla! Şübhəsiz ki, günahları ancaq Sən bağışlayırsan».[1]
[1] Əbu Davud, 3/34; ət-Tirmizi, 5/501. Bax: «Səhihu-t-Tirmizi», 3/156.