Peyğəmbərin qəlbinin uşaq vaxtı yuyulması düzdürmü?

Və aleykum Salam. Bu hadisə səhih hədisə əsaslanır. Ənəs ibn Malik (Allah ondan razı olsun) demişdir: "Peyğəmbər (Allahın ona və ailəsinə salavatı və salavatı olsun) (kiçik yaşla­rın­da) uşaqlarla oyna­yarkən Cəbrail (aleyhis-sələm) onun yanına gəldi, onu tutub yerə yıx­dı və köksünü yarıb qəlbi­ni çıxartdı. Sonra onun içindən qan laxtası çıxart­dı və (Pey­ğəm­bərə - saləllahu aleyhi və səlləm): "Bu, şeyta­nın səndə olan nəsibidir"– dedi. Onun qəlbi­ni qızıl ləyənin içində Zəmzəm suyu ilə yuduqdan sonra onu bağladı. Sonra da onu yerinə qay­tardı. (Bunu görən) uşaq­lar tələsik onun süd anasının (Həlimə) yanına gəlib: "Muhəmməd öldürüldü!"– dedilər. (Dərhal) hamısı onun yanına gəldi. Onun rəngi qaçmışdı". Ənəs (Allah ondan razı olsun) dedi: "Mən tikişlərin yerini onun köksündə görürdüm". (Muslim, 413).

Malik ibn Sasaə (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, Pey­ğəmbər (Allahın ona və ailəsinə salavatı və salamı olsun) gecə səfəri haqqında (bun­la­rı) danışmışdır: "Mən Hatimdə (Kəbəyə bitişik yarımdairə şəklində hörülmüş, hündür olmayan divarla Kəbənin arasındakı yerdir. Bu yer Hicr və ya Hatim adlanır) uzanmış ikən bir nəfər (Cəbrail - Allahın ona salamı olsun) yanıma gəldi və (bədənimi) buradan bura kimi (boğazından və ya köksündən qarnının alt nahiyəsinə qədər) yarıb qəlbimi çıxartdı. Sonra yanıma içi imanla dolu olan qızıl ləyən gətirdilər. Qəlbimi (Zəmzəm suyu ilə) yuduq­dan sonra onu (imanla) doldurdular. Sonra mənim yanıma qatır­dan alçaq və uzunqulaqdan hündür olan, ağ rəngli bir heyvan gətirdilər". (Ca­rud dedi: "Ey Əbu Həmzə, bu, Buraq idimi?" Ənəs dedi: "Bəli, o, ad­dı­mı­nı in­sanın gördüyü son nöqtəyə qoyur­du". Pey­ğəmbər (ona Allahın salavatı və salamı olsun) davam edib de­di:) “Mən heyvana min­dikdən sonra Cəbrail məni özü ilə apardı. Nəhayət, dün­ya sə­masına gəlib çat­dıqda o, qapının açılmasını xahiş etdi. (Gözətçilər): "Kimdir o?"- deyə soruş­dular. O: "Cəbraildir!"– dedi. Onlar: "Yanın­dakı kim­­dir?"– deyə soruşdular. O: "Muhəm­məd­dir!"– dedi. Onlar so­ruşdular: "Onu çağı­rıb­larmı?" Cəbrail: "Bəli!"– dedi. Onlar dedilər: "Xoş gəlib, səfa gə­tirib! O, nə gözəl ziyarətçidir!" Sonra qapılar açıldı. Mən içəri keçdikdə (ora­da) Adəmi gördüm. (Cəbrail): "Bu, atan Adəmdir, salam ver ona!"- dedi, mən də ona salam verdim. O, mənim salamımı aldı və dedi: "Xoş gəlmisən, ey əməlisaleh oğul və əməlisaleh pey­ğəmbər!" Sonra biz ikinci səmaya qalx­dıq və (Cəbrail) qapının açılmasını xahiş etdi. (Gözətçilər): "Kimdir o?"– de­yə soruşdular. O: "Cəbraildir!"– dedi. Onlar: "Yanın­da­kı kimdir?"– deyə so­ruş­dular. O: "Mu­həmməd­dir!"– dedi. Onlar soruş­dular: "Onu ça­ğı­rıb­lar­mı?" Cəbrail: "Bəli!"– dedi. Onlar dedilər: "Xoş gəlib, səfa gətirib! O, nə gö­zəl ziyarətçidir!" Sonra qapılar açıldı. Mən içəri keçdikdə (orada) xala­uşaq­la­rı­nı – Yəhyanı və İsanı gördüm. (Cəbrail): "Bu, Yəhya və İsadır, salam ver on­lara!"- dedi, mən də onlara salam verdim. Onlar mənim salamımı al­dıq­dan sonra dedilər: "Xoş gəlmisən, ey əməlisaleh qardaş və əməlisaleh pey­ğəm­bər!" Sonra biz üçüncü səma­ya qalxdıq və (Cəbrail) qapının açılmasını xa­hiş etdi. (Gözətçilər): "Kim­dir o?"– deyə soruşdular. O: "Cəbraildir!"– de­di. Onlar: "Yanında­kı kim­dir?"– deyə soruş­dular. O: "Muhəmməd­dir!"– de­di. Onlar soruş­dular: "Onu çağırıblarmı?" Cəbrail: "Bəli!"– dedi. Onlar de­di­lər: "Xoş gəlib, səfa gətirib! O, nə gözəl ziyarətçidir!" Sonra qapılar açıldı. Mən içəri keçdikdə (orada) Yusufu gördüm. (Cəbrail):"Bu, Yusuf­dur, salam ver ona!"- dedi, mən də ona salam verdim. O, mənim salamımı aldıqdan son­ra dedi: "Xoş gəlmisən, ey əməlisaleh qardaş və əməlisaleh peyğəmbər!" Son­ra biz dördüncü səma­ya qalxdıq və (Cəbrail) qapının açılmasını xahiş et­di. (Gözətçilər): "Kimdir o?"– deyə soruşdular. O: "Cəbraildir!"– dedi. On­lar: "Yanında­kı kimdir?"– deyə soruşdular. O: "Muhəmməd­dir!"– dedi. On­lar soruş­dular: "Onu çağırıblar­mı?" Cəbrail: "Bəli!"– dedi. Onlar dedilər: "Xoş gəlib, səfa gətirib! O, nə gözəl ziyarətçidir!" Sonra qapılar açıldı. Mən içə­ri keçdikdə (orada) İdrisi gördüm. (Cəbrail): "Bu, İdrisdir, salam ver ona!"- dedi, mən də ona salam verdim. O, mənim salamımı aldıqdan sonra dedi: “Xoş gəlmisən, ey əməli­saleh qardaş və əməlisaleh peyğəmbər!” Sonra biz beşinci səma­ya qalxdıq və (Cəbrail) qapının açılmasını xahiş etdi. (Gö­zət­çi­lər): "Kimdir o?"– deyə soruşdular. O: "Cəbraildir!"– dedi. Onlar: "Ya­nın­da­­kı kimdir?"– deyə soruş­dular. O: "Mu­həmməd­dir!"– dedi. Onlar soruş­du­lar: "Onu çağırıblarmı?" Cəbrail: "Bəli!"– dedi. Onlar dedilər: "Xoş gəlib, sə­fa gətirib! O, nə gözəl ziyarətçidir!" (Sonra qapılar açıldı.) Mən içəri keç­dik­də (orada) Harunu gördüm. (Cəbrail): "Bu, Harundur, salam ver ona!"- de­di, mən də ona salam verdim. O, mənim sala­mımı aldıqdan sonra dedi: "Xoş gəl­misən, ey əməlisaleh qardaş və əməli­saleh peyğəmbər!" Sonra biz altıncı sə­ma­ya qalxdıq və (Cəbrail) qapının açıl­masını xahiş etdi. (Gözət­çilər): "Kim­dir o?"– deyə soruşdular. O: "Cəbrail­dir!"– dedi. Onlar: "Yanında­kı kim­dir?"– deyə soruşdular. O: "Muhəmməd­dir!"– dedi. Onlar soruş­dular: "Onu çağırıblarmı?" Cəbrail: "Bəli!"– dedi. Onlar dedilər: "Xoş gəlib, səfa gə­tirib! O, nə gözəl ziyarətçidir!" (Sonra qapılar açıldı.) Mən içəri keçdikdə (ora­da) Musanı gördüm. (Cəbrail): "Bu, Musadır, salam ver ona!"– dedi, mən də ona salam verdim. O, mənim sala­mımı aldıqdan sonra dedi: "Xoş gəl­misən, ey əməlisaleh qardaş və əməlisa­leh peyğəmbər!" Mən onun yanın­dan keçib getdikdə o ağladı. Ondan: "Nə üçün ağlayırsan?"– deyə so­ruş­du­lar. Musa dedi: "Məndən sonra göndəril­miş bu cavan oğlanın ümmətindən Cən­nətə daxil olanların sayı, mənim üm­mətimdən ora daxil olanların sa­yın­dan qat-qat artıq olacaq". Sonra biz yed­dinci səma­ya qalxdıq və (Cəbrail) qa­pı­nın açıl­ma­sını xahiş etdi. (Gözətçilər): "Kimdir o?"– deyə soruşdular. O: "Cəb­rail­dir!"– dedi. Onlar: "Yanında­kı kimdir?"– deyə soruşdular. O: "Mu­həm­məd­dir!"– dedi. Onlar soruş­dular: "Onu çağırıblarmı?" Cəbrail: "Bəli!"– de­di. Onlar dedilər: "Xoş gəlib, səfa gətirib! O, nə gözəl ziyarətçidir!" (Sonra qa­pılar açıldı.) Mən içəri keçdikdə (orada) İbrahimi gördüm. (Cəbrail): "Bu, atan İbrahimdir,  salam ver ona!"- dedi, mən də ona salam verdim. O, mə­nim salamımı aldıqdan sonra dedi: "Xoş gəlmisən, ey əməlisaleh oğul və əmə­lisaleh peyğəmbər!" Sonra mənə son həddəki Sidr ağacını göstərdilər. (Sidrətul-Muntəha: Yeddinci göydə bitən ağac. O, bu adını ona görə alıb ki, yerdən gedən və Allahdan nazil olan hər nə varsa, ona qədər gedib çatır).  Onun meyvələri Həcər (məmləkətində) düzəldilən saxsı səhənglərə bənzə­yir­di, yar­paqları da fil qulaqları boyda idi. (Cəbrail): "Bu, Sidrətul-Mun­tə­ha­dır"- dedi. Bu ağacın dibindən dörd çay axırdı. Bu çaylardan ikisi altdan, iki­si də üstdən axırdı. Mən soruşdum: "Bu nə çaylardır, ey Cəbrail?" Dedi: "Alt­da­kı çaylar Cənnətdən axır. Üstdəki çay­lar isə Nil və Furat çaylarıdır". Sonra mə­­nə Beytul-Məmuru (bu ev yeddinci səmada bilavasitə Kəbənin üstündə yerləşən məbəddir. Digər rəvayətdə deyilir: "Mən Cəbraildən onun barəsində soruşdum. Dedi: "Bu Beytul­-Məmur­dur. Hər gün onun içində yetmiş min mələk namaz qılır, sonra oradan çıxır və bir daha oraya qayıt­mır") gös­tərdilər. Sonra mənə bir qab şərab, bir qab süd və bir qab bal gətirdilər. Mən südü götürdüm. Onda (Cəbrail) dedi: "Budur fitrət, sən və sənin ümmətin (fitrət) üzərindədir. (Yəni tövhidə meylli.) Sonra mənə gündəlik ola­raq əlli (vaxt) namaz qılmaq vacib buyruldu. Mən geri qayıtdım və Musanın yanına gəlib çat­dıqda, o (məndən): "Sənə nə əmr edildi?"– deyə soruşdu. Dedim: "Mənə gündəlik olaraq əlli vaxt namaz qıl­maq vacib buy­ruldu". Mu­sa dedi: "Sənin ümmətin gündəlik olaraq əlli (vaxt) namazı qıla bil­mə­yə­cək. Vallahi ki, mən səndən əvvəl bunu insanlara tətbiq etmək və İs­rail oğul­larını haqq yola çəkmə­k istədim, (lakin heç nə alınmadı). Rəbbinin yanına qayıt və Ondan ümmətin üçün (bu hökmü) yüngülləşdir­məyi xahiş et!" Mən Allahın yanına qayıdıb (Ona yalvardım) və O, vacib namazların sayını qırxa endirdi. Sonra mən Musanın yanına qayıtdım və o, (əvvəlcə) dediklərini bir də (mənə) təkrar söylədi. Son­ra mən (Allahın) yanına qayıt­dım və Allah va­cib namazların sayını otuza en­dirdi. Sonra mən Musanın yanına qayıtdım və o, (əvvəlcə) dediklərini bir də (mənə) təkrar söylədi.  Mən bir də (Allahın) ya­nına qayıtdım və Allah vacib namazların sayını iyirmiyə endirdi. Sonra mən Musanın yanına qayıtdım və o, (əvvəlcə) dediklərini bir də (mənə) tək­rar söylədi. Mən bir daha (Allahın) yanına qayıtdım və mənə gündəlik ola­raq on vaxt namaz qılmaq vacib buy­ruldu. Sonra mən (Musanın yanına) qa­yıt­dım və o, (əvvəlcə) dediklərini bir də (mənə) təkrar söylədi. Mən (axırıncı kə­rə Allahın) yanına qayıtdım və mənə gündəlik olaraq beş vaxt namaz qıl­maq vacib buyruldu. Sonra mən Musanın yanına qayıtdım və o, məndən: "Sə­nə nə əmr edildi?"– deyə soruş­du. Dedim: "Mənə gündəlik olaraq beş vaxt namaz qılmaq əmr olundu?" Musa dedi: “Sənin ümmətin gündəlik ola­raq beş (vaxt) namazı qıla bilməyə­cək. Mən səndən əvvəl bunu insanlara tət­biq etmək və İs­rail oğul­larını haqq yola çəkmək istədim, (lakin heç nə alın­ma­dı). Rəbbinin yanına qayıt və Ondan ümmətin üçün (bu hökmü) yün­gül­ləş­dir­məyi xahiş et!" Dedim: "Mən Rəbbimdən (yetərincə) istədim, artıq (nə isə istəməyə) üzüm gəlmir. Lakin mən (bu hökmlə) razıyam və buna boyun əyi­rəm". Mən çıxıb getdikdə belə bir səda gəldi: “Mən əzəldən yazdığım hök­mü vacib buyurdum, sonra da qul­larımın yükünü yüngül­ləşdirdim (Digər hədisdə deyilir: "Odur ki, yaxşı əməlin əvəzini on qat verəcəyəm")". (əl-Buxari, 3887). Həmçinin oxuyun: Merac hadisəsi Quranda varmı?