Döyüşməyə üzürlülər haqda - ən-Nisa surəsi 95 - ci ayə

    13.11.2018
لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلًّا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا

 
“Möminlərdən – üzürlülər istisna olmaqla – (evdə) oturanlarla Allah yolunda öz malları və canları ilə cihad edənlər eyni olmazlar. Allah öz malları və canları ilə cihad edənləri evdə oturanlardan dərəcə etibarilə üstün etdi. Allah onların hamısına ən gözəl nemət vəd etmişdir. Allah mücahidləri evdə oturanlardan böyük bir mükafatla üstün etmişdir”
 

سَمِعْتُ الْبَرَاءَ - رضى الله عنه - يَقُولُ لَمَّا نَزَلَتْ {لا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ} دَعَا رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - زَيْدًا ، فَجَاءَ بِكَتِفٍ فَكَتَبَهَا ، وَشَكَا ابْنُ أُمِّ مَكْتُومٍ ضَرَارَتَهُ فَنَزَلَتْ {لا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ}

 
Rəvayət edilir ki, Bəra ibn Azib (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Möminlərdən evdə oturanlarla...”- ayəsi nazil olduqda, Allah Elçisi - salləllahu aleyhi və səlləm - Zeyd ibn Sabiti ça­­­­ğı­­rıb bu ayəni ona yazdırdı. Bu vaxt ibn Ummu Məktum gəlib Peyğəmbərə - salləllahu aleyhi və səlləm - kor olduğu və vuruşmağa qadir olmadığı barədə şikayət etdikdə, Uca Allah bu ayəni nazil etdi: “Möminlərdən – üzürlülər istisna olmaqla – evdə oturanlarla Allah yolunda öz malları və canları ilə cihad edənlər eyni olmazlar” (ən-Nisa, 95)”.
 
əl-Buxari, 2831, 4593, 4594; Muslim, 5020; İbn Hibban, 42; Əbu Yəalə, 1825.
 

فَأَخْبَرَنَا أَنَّ زَيْدَ بْنَ ثَابِتٍ أَخْبَرَهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - أَمْلَى عَلَيْهِ {لاَ يَسْتَوِى الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُجَاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ} قَالَ فَجَاءَهُ ابْنُ أُمِّ مَكْتُومٍ وَهُوَ يُمِلُّهَا عَلَىَّ ، فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ ، لَوْ أَسْتَطِيعُ الْجِهَادَ لَجَاهَدْتُ . وَكَانَ رَجُلاً أَعْمَى ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى عَلَى رَسُولِهِ - صلى الله عليه وسلم - وَفَخِذُهُ عَلَى فَخِذِى ، فَثَقُلَتْ عَلَىَّ حَتَّى خِفْتُ أَنْ تَرُضَّ فَخِذِى ، ثُمَّ سُرِّىَ عَنْهُ ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ {غَيْرُ أُولِى الضَّرَرِ}

 
Rəvayət edilir ki, Zeyd ibn Sabit (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Allah Elçisi - salləllahu aleyhi və səlləm - bu ayəni mənə yazdırmışdı: “Möminlər­dən (evdə) oturanlarla Allah yolunda öz mal­ları və can­ları ilə cihad edənlər eyni olmazlar...” (ən-Nisa, 95). Pey­ğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - ayəni mənə diktə edər­kən ibn Ummu Məktum gəlib dedi: “Ey Allahın Elçisi! Əgər mən vuruşa bilsəydim, vuruşardım”.  O, kor idi. Bu vaxt Uca Allah Öz elçisinə – onun ayağı mənim ayağımın üstündə ikən ayə nazil etdi və (həmin an) ayağıma elə bir ağırlıq düşdü ki, mən ayağımın xıncım-xıncım olacağından qorxdum. Pey­ğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - özünə gəldikdən sonra (aydın oldu ki,) Uca Allah (ona) bu (sözü) nazil etmişdir: “...üzürlülər istisna olmaqla..” (ən-Nisa, 95)”.
 
əl-Buxari, 2832, 4592; ət-Tirmizi, 3033; ən-Nəsai “Sunən” 3100, “Sunənul-Kubra” 4293; ət-Tabərani “Mucəmul-Kəbir” 4680.