Əbu Zərr əl-Ğifarinin İslamı qəbul etməsi hadisəsi

Abdullah ibn Abbas Əbu Zərr əl-Ğifarinin İslamı necə qəbul etməsini onun dili belə rəvayət edir: “Mən Ğifar qəbiləsin­dən idim. İslamın ilk günlərində bizə xəbər gəlib çatdı ki, Məkkədə bir adam pey­da olub, peyğəmbər olduğunu iddia edir. Onda mən qardaşıma dedim: “Get o adamın yanına, onunla danış və mənə ondan bir xəbər gətir!” Qarda­şım Məkkəyə gedib onunla görüşdü, sonra geri qayıtdı. Mən soruşdum: “Nə xəbər gətirmisən?” O dedi: “Vallahi, mən insanlara yaxşı işlər görməyi bu­yuran və onları pis işlərdən çəkindirən birisini gördüm”. Mən ona: “Sən mənə lazım olan xəbərləri gətirməmisən?”- dedim, sonra da bir cürdək su və bir əl ağacı götürüb Məkkəyə yola düşdüm. Mən Peyğəmbəri ﷺ ta­nı­mır­dım və heç bir kimsədən onun haqqında soruşmaq da istəmirdim. Mən Zəm-zəm suyun­dan içir və Məscidul-Həramda qalırdım. Həmin vaxt Əli gəlib mənim yanımdan keçdi və mənə: “Qərib adama oxşayırsan”– de­di. Mən: “Bəli!”– dedim. O mənə: “Elə isə gedək evə!”– dedi, mən də onun­la getdim. O məndən bir söz soruş­madı, mən də ona heç nə demədim. Səhər açıldıqda mən Peyğəmbəri ﷺ soraqlamaq üçün məscidə gəldim, lakin heç kəs mənə onun haqqında bir söz demədi. Yenə Əli mənim yanımdam keç­di və soruşdu: “Sən qonaq qalmaq üçün hələ özünə bir yer tapa bil­mə­mi­sən?” Mən dedim: “Xeyr!” O dedi: “Gedək mənimlə!” Yolda məndən soruşdu ki: “Sən nə gəzirsən? Bu şəhərə gəlməyinin səbəbi nədir?” Mən ona dedim: “Heç kimə deməyəcəksənsə, sənə məqsədimi bildirim”. Əli: “Baş üstə!”– de­di. Mən ona dedim: “Bizə xəbər çatıb ki, Məkkədə bir adam peyda olub, pey­­ğəmbər olduğunu iddia edir. Mən qardaşımı göndərmişdim ki, onunla da­nış­sın və onun barəsində mənə bir xəbər gətirsin, lakin o qayıdıb mənə la­zımi xəbərləri çatdırmadı. Odur ki, mən özüm onunla görüşmək istədim”. Əli dedi: “Sən düz yol tutmusan! İndi mən onun yanına gedəcəm, sən də mə­nim dalımca gələrsən. Mən hara girsəm, sən də ora girərsən. Əgər yolda sə­nə xətər toxundura biləcək birisini görsəm, dayanıb divarın dibinə çəkilə­cə­yəm ki, guya ayaqqabımın bağını bağlayıram. Sənsə yoluna davam edər­sən”. Bu­nu deyəndən sonra o getdi, mən də onun dalınca getdim. O gedib bir evə daxil oldu, mən də onun dalınca Peyğəmbərin ﷺ yanına daxil oldum və ona: “Mənə İslam haqqında danış!”- dedim. O mənə İslam dinini başa sal­dı və mən elə yerimdəcə bu dini qəbul etdim. Peyğəmbər ﷺ mənə dedi: “Ey Əbu Zərr, bunu heç kəsə bildirmə, qayıt öz qəbilənə. Elə ki bizim açıq-ay­dın də­vət etdiyimizi eşitdin, gəl qoşul bizə”. Mən dedim: “Səni haqq ilə gön­də­rən Alla­ha and olsun ki, mən bunu onların (müşriklərin) arasında açıq-aydın elan edəcəyəm”. Bundan sonra Əbu Zərr məscidə gəldi. Həmin vaxt qureyşlilər orada idi­lər. Əbu Zərr uca səslə dedi: “Ey qureyşlilər! Mən şahidlik edirəm ki, Allah­dan başqa ibadətə layiq məbud yoxdur və şahidlik edirəm ki, Muhəmməd Onun qu­lu və elçisidir”. Müşriklər bir-birilərinə: “Qalxın bu sabiinin[1] dərsini ve­rək!”– dedilər. Əbu Zərr dedi: “Onlar qalxıb məni o ki var döydülər. Bu vaxt Abbas si­nə­sini qabağa verib məni müdafiə etdi və üzünü onlara tutub dedi: “Vay si­zin halınıza! Siz Ğifar qəbiləsindən olan bir adamı öldürmək istəyirsiniz? Hal­buki sizin həm ticarət yollarınız, həm də özünüzün gediş-gəlişiniz ora­dan keçir”. Bunu eşidəndə onlar məndən əl çəkdilər. Səhəri gün mən on­la­rın yanına qayıdıb dünən dediklərimi təkrar etdim. Onlar yenə: “Qalxın bu sabiinin dərsini verək!”– dedilər və məni dünənki kökə saldılar. Yenə Abbas si­nəsini qabağa verib məni müdafiə etdi və dünən dediklərini bir daha tək­rar etdi”. Beləliklə, Əbu Zərr İslam dinini qəbul etdi, Allah ona rəhmət eləsin!” (əl-Buxari, 3261, 3522).