Qadına ərə getməyə mane olmamaq - əl-Bəqərə surəsi 232 - ci ayə

    14.08.2018
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذَلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكُمْ أَزْكَى لَكُمْ وَأَطْهَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

 
“Qadınlarınızı boşadığınız və onların gözləmə müddəti başa çatdığı zaman ərlə arvad şəriətə müvafiq qayda üzrə öz aralarında razılığa gələrsə, o qadınlara yenidən əvvəlki ərlərinə ərə getməyə mane olmayın. Bu sizlərdən Allaha və Axirət gününə iman gətirənlərə verilən bir öyüd-nəsihətdir. Bu sizin üçün daha yaxşı və daha pakdır. Allah bilir, siz isə bilmirsiniz”

 
حَدَّثَنِى مَعْقِلُ بْنُ يَسَارٍ أَنَّهَا نَزَلَتْ فِيهِ قَالَ زَوَّجْتُ أُخْتًا لِى مِنْ رَجُلٍ فَطَلَّقَهَا ، حَتَّى إِذَا انْقَضَتْ عِدَّتُهَا جَاءَ يَخْطُبُهَا ، فَقُلْتُ لَهُ زَوَّجْتُكَ وَفَرَشْتُكَ وَأَكْرَمْتُكَ ، فَطَلَّقْتَهَا ، ثُمَّ جِئْتَ تَخْطُبُهَا ، لاَ وَاللَّهِ لاَ تَعُودُ إِلَيْكَ أَبَدًا ، وَكَانَ رَجُلاً لاَ بَأْسَ بِهِ وَكَانَتِ الْمَرْأَةُ تُرِيدُ أَنَّ تَرْجِعَ إِلَيْهِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ هَذِهِ الآيَةَ {فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ} فَقُلْتُ الآنَ أَفْعَلُ يَا رَسُولَ اللَّهِ . قَالَ فَزَوَّجَهَا إِيَّاهُ
 

Rəvayət edilir ki, Məqil ibn Yəsar (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Mən bacımı bir adama ərə ver­dim. (Lakin bir müddətdən) sonra o, mənim bacımı boşadı. Nəhayət, ba­cı­­mın iddəsi bitdikdən sonra həmin adam yenə ona elçi düşdü. Onda mən (ona) dedim: “Bacımı sənə ərə verdim, onu sənə arvad elədim və sənə ehti­ram gös­tərdim, sən isə onu boşadın. İndi (nə üzlə) elçi gəlmisən. Yox, val­la­hi, o heç vaxt sənə qayıtmayacaq”. O, pis adam deyildi, üstəlik bacımın da ona qayıt­maq fikri var idi. Onda Uca Allah bu ayəni nazil etdi: “...o qa­dın­la­ra yenidən əvvəlki ərlərinə ərə getməyə mane olmayın”. (əl-Bəqərə. 232). (Ayəni eşit­dik­dən sonra) dedim: “İndi razıyam, ey Allahın Elçisi”. (Hədisi danışan ravi demişdir): “Bundan sonra o, bacısını yenidən həmin adama ərə verdi”.
 
əl-Buxari, 4529, 5130, 5330; Əbu Davud, 2089; ət-Tayəlisi, 930, 972; ən-Nəsai “Sunənul-Kubra” 10974, 11041; əl-Beyhəqi “Sunənus-Suğra” 1830, 2352.