Bədr əhlinin fəziləti

    10.09.2018
عَنْ عَلِيٍّ قَالَ: بَعَثَنِي رَسُولُ اللَّهِ ﷺ أَنَا وَالزُّبَيْرَ وَالْمِقْدَادَ فَقَالَ انْطَلِقُوا حَتَّى تَأْتُوا رَوْضَةَ خَاخٍ فَإِنَّ بِهَا ظَعِينَةً مَعَهَا كِتَابٌ فَخُذُوهُ مِنْهَا فَذَهَبْنَا تَعَادَى بِنَا خَيْلُنَا حَتَّى أَتَيْنَا الرَّوْضَةَ فَإِذَا نَحْنُ بِالظَّعِينَةِ فَقُلْنَا أَخْرِجِي الْكِتَابَ فَقَالَتْ مَا مَعِي مِنْ كِتَابٍ فَقُلْنَا لَتُخْرِجِنَّ الْكِتَابَ أَوْ لَنُلْقِيَنَّ الثِّيَابَ فَأَخْرَجَتْهُ مِنْ عِقَاصِهَا فَأَتَيْنَا بِهِ النَّبِيَّ ﷺ فَإِذَا فِيهِ مِنْ حَاطِبِ بْنِ أَبِي بَلْتَعَةَ إِلَى أُنَاسٍ مِنْ الْمُشْرِكِينَ مِمَّنْ بِمَكَّةَ يُخْبِرُهُمْ بِبَعْضِ أَمْرِ النَّبِيِّ ﷺ فَقَالَ النَّبِيُّ ﷺ مَا هَذَا يَا حَاطِبُ قَالَ لاَ تَعْجَلْ عَلَيَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي كُنْتُ امْرَأً مِنْ قُرَيْشٍ وَلَمْ أَكُنْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَكَانَ مَنْ مَعَكَ مِنْ الْمُهَاجِرِينَ لَهُمْ قَرَابَاتٌ يَحْمُونَ بِهَا أَهْلِيهِمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِمَكَّةَ فَأَحْبَبْتُ إِذْ فَاتَنِي مِنْ النَّسَبِ فِيهِمْ أَنْ أَصْطَنِعَ إِلَيْهِمْ يَدًا يَحْمُونَ قَرَابَتِي وَمَا فَعَلْتُ ذَلِكَ كُفْرًا وَلاَ ارْتِدَادًا عَنْ دِينِي فَقَالَ النَّبِيُّ ﷺ إِنَّهُ قَدْ صَدَقَكُمْ فَقَالَ عُمَرُ دَعْنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ فَأَضْرِبَ عُنُقَهُ فَقَالَ إِنَّهُ شَهِدَ بَدْرًا وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ اللَّهَ ﷻ اطَّلَعَ عَلَى أَهْلِ بَدْرٍ فَقَالَ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ فَقَدْ غَفَرْتُ لَكُمْ قَالَ عَمْرٌو وَنَزَلَتْ فِيهِ: (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ)

 
Rəvayət edilir ki, Əli (Allah ondan razı olsun) demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - mə­nə, Zubeyrə və Miqdada dedi: “Ravdatu Xaxa[1] gedin! Orada kəcavənin içində gedən, özü ilə məktub aparan bir qadına rast gələcəksiniz. Məktubu on­dan götürər­siniz”. Bundan sonra biz yola düş­dük və atlarımızı dörd nala çap­dıq. Nəhayət, gəlib Ravdaya çatdıq və orada kəcavəni gördük. Biz (onun için­dəki qadına): “Məktubu çıxart!”- de­dik. Qadın: “Məktub nədir?” Biz de­dik: “Ya məktubu verəcəksən, ya da səni soyunduracağıq”. Onda qadın saç­la­rının arasından məktubu çıxartdı və biz onu (Peyğəmbərə - salləllahu aleyhi və səlləm) gə­tir­dik. Mək­tubda yazılmışdı: “Ha­tib ibn Əbu Bəltəədən...”. Məktubda (Ha­tib) Mək­kə müşrik­lərindən olan bir dəstəyə Peyğəmbərin - salləllahu aleyhi və səlləm - işləri barədə xə­bər ve­rirdi. Peyğəm­bər - salləllahu aleyhi və səlləm - dedi: “Bu nədir, ey Hatib?!” Hatib dedi: “Məni (qı­na­ma­ğa) tələsmə, ey Allahın Elçisi! Mən qureyşdən idim, lakin onların nəslin­dən de­yildim. Səninlə birlikdə (hicrət etmiş) mühacirlərin qo­hum-əqrəbası on­la­rın Məkkə­dəki ailələrini və mallarını himayə edir. Onla­rın arasında mə­nim qo­­humlarım yoxdur deyə, mən onları qorumaq üçün belə etmək istəyir­dim. Mən bunu kafir olmaq və ya dindən dönmək məqsə­dilə etmədim”. Pey­ğəm­bər - salləllahu aleyhi və səlləm - buyurdu: “Həqiqətən, o, sizə düz deyib”. (Bu vaxt) Ömər dedi: “Ey Allahın Elçisi, mənə izn ver onun boynunu vurum”. Peyğəmbər- salləllahu aleyhi və səlləm - buyur­du: “Axı, o, Bədr döyüşündə iştirak edib. Məlumun olsun ki, Uca Allah Bədr­də döyüşənlərə baxıb demişdir: “İstədiyi­nizi edin, artıq Mən sizi bağışlamışam!” Amr demiş­dir: “(Hatibin) barəsində bu ayə nazil oldu: “Ey iman gəti­rən­lər! Mə­nim düş­mənimi də, öz düşmə­ninizi də özü­nü­zə dost tutma­yın!” (əl-Mumtəhənə, 1)”.[2]

 
[1] Mədinə ilə Məkkə arasında yerləşən bir yer.
[2] əl-Buxari, 4890.