Allahın bağışlayan olması
عن جابر بن عبد الله قال: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم : مرَّ رجلٌ ممن كان قبلكُم بجُمجُمة، فنظر إليها، فحدّث نفسه بشيءٍ ثم قال: يا ربِّ! أنت أنت، وأنا وأنا، أنت العوادُ بالمغفرةِ، وأنا العوادُ الذنوب! وخرّ للهِ ساجداً، فقيل له: ارفع رأسك، فأنت العوّادُ بالذّنوبِ، وأنا العوّادُ بالمغفرةِ، [فرفع رأسه، فغُفِر له].
Rəvayət edilir ki, Cabir ibn Abdullah (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Allah Elçisi - salləllahu aleyhi və səlləm - belə dedi: “Sizdən öncə yaşamış bir kişi yol ilə gedəndə, qurumuş bir kəllənin yanından keçərkən ona baxaraq özü - özü ilə danışandan sonra belə dedi: “Ey Rəbbim! Sən Sənsən, mən də mənəm! Sən bağışlamağa öyrəşmisən, mən də günah etməyə öyrəşmişəm!” Sonra Allah üçün səcdəyə qapandı. Ona belə deyildi: “Başını qaldır! Sən günah etməyə öyrəşmisən! Mən də bağışlamağa öyrəşmişəm!” Həmin kişi başını qaldırdı və onun bütün günahları bağışlandı”.[1]
[1] İbn Adiyy, 2/ 147; Xatib “Tarix” 9/ 92; əd-Deyləmi “Musnədi Firdovs” 3/ 67; İbn Asəkir “Tarixu Dəməşq” 2/ 71. əl-Albani “Silsilətul-Əhədisis-Sahiha”da (3231) səhih olduğunu bildirmişdir.