Qeyri-müsəlmanlara da sədəqə vermək olar - əl-Bəqərə surəsi 272 - ci ayə

    15.08.2018
لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُون

 
“Onların doğru yola gəlməsi sənə aid deyildir. Yalnız Allah istədiyi şəxsi doğru yola yönəldir. Xərclədiyiniz hər bir sədəqə özünüz üçündür. Siz onu ancaq Allahın Üzünü dilədiyinizə görə sərf edirsiniz. Malınızdan Allah yolunda nə xərcləsəniz, əvəzi sizə tam verilər və sizə zülm edilməz”
 

عن عبد الله بن عباس ، ان النبي  صلى الله عليه وسلم  ، كان يامرنا ان لا نتصدق الا على اهل الاسلام ، حتى نزلت هذه الآية {لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُون} فامر بالصدقة بعدها ، على كل من سالك من كل دين .

 
İbn Abbas (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, Peyğəmbər – salləllahu aleyhi və səlləm - İslam əhlindən başqa kimsələrə sədəqə verməməyi bizə əmr etdi. Nəhayət, bu ayə nazil oldu: “Onların doğru yola gəlməsi sənə aid deyildir. Yalnız Allah istədiyi şəxsi doğru yola yönəldir. Xərclədiyiniz hər bir sədəqə özünüz üçündür. Siz onu ancaq Allahın Üzünü dilədiyinizə görə sərf edirsiniz. Malınızdan Allah yolunda nə xərcləsəniz, əvəzi sizə tam verilər və sizə zülm edilməz” (əl-Bəqərə, 272). Bundan sonra Peyğəmbər – salləllahu aleyhi və səlləm - hər hansı bir dinə mənsub olaraq gəlib səndən maddi yardım istəyənə sədəqə verməyi əmr etdi. 
 
İbn Əbu Hatim “Təfsir” 2853; əd-Diya əl-Məqdisi “Əhədisil-Muxtəra” 113-114. Ali Nəsr və əl-Hilali həsən olduğunu bildirmişlər.
 

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ، قَالَ : كَانُوا لاَ يَرْضَخُونَ لَقَرَابَاتِهِمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ، فَنَزَلَتْ : {لَيْسَ عَلَيْكَ هَدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ}.

 
Rəvayət edilir ki, İbn Abbas (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Səhabələr müşrik olan qo­hum-əqrəbalarına maddi yardım göstərmirdilər və Uca Allah da bu ayəni na­zil etdi: “Onların doğru yola gəlməsi sənə aid deyildir. Yalnız Allah istədiyi şəxsi doğru yola yönəldir...” (əl-Bəqərə, 272)”.
 
İbn Cərir ət-Tabəri “Cəmiul-Bəyən”  6202, 6233. Şeyx Muqbil səhih olduğunu bildirmişdir.
 

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ، قَالَ : كَانُوا يَكْرَهُونَ أَنْ يَرْضَخُوا لأَنْسِبَائِهِمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ فَسَأَلُوا ، فَرَضَخَ لَهُمْ ، فَنَزَلَتْ هَذِهِ الآيَةُ {لَيْسَ عَلَيْكَ هَدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلأَنْفُسِكُمْ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللهِ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ} .

 
İbn Abbas (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Səhabələr müşrik olan qo­hum-əqrəbalarına maddi yardım göstərmirdilər. Onlar bu haqda soruşduqda, Peyğəmbər – salləllahu aleyhi və səlləm - onlara icazə verdi və bu ayə nazil oldu: “Onların doğru yola gəlməsi sənə aid deyildir. Yalnız Allah istədiyi şəxsi doğru yola yönəldir. Xərclədiyiniz hər bir sədəqə özünüz üçündür. Siz onu ancaq Allahın Üzünü dilədiyinizə görə sərf edirsiniz. Malınızdan Allah yolunda nə xərcləsəniz, əvəzi sizə tam verilər və sizə zülm edilməz” (əl-Bəqərə, 272)”.
  
ən-Nəsai “Sunənul-Kubra” 10986; İbn Kəsir “Təfsir”1/ 323, 703; əs-Suyutu “Durrul-Mənsur” 3/331; əl-Bəzzar, 5042. əl-Hakim, 3128, 7264. əl-Hakim, əz-Zəhəbi, Ali Nəsr və əl-Hilali səhih olduğunu bildirmişlər.
 

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ، قَالَ : كَانَ أُنَاسٌ مِنَ الأَنْصَارِ لَهُمْ أَنْسِبَاءُ وَقَرَابَةٌ مِنْ قُرَيْظَةَ وَالنَّضِيرِ ، وَكَانُوا يَتَّقُونَ أَنْ يَتَصَدَّقُوا عَلَيْهِمْ ، وَيُرِيدُونَهُمْ أَنْ يُسْلِمُوا ، فَنَزَلَتْ : {لَيْسَ عَلَيْكَ هَدَاهُمْ} الآيَةَ.

 
Rəvayət edilir ki, İbn Abbas (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Ənsardan olan bir çox insanlar Qureyza və Nədir qəbiləsindən olan qohum-əqrabalarına sədəqə verməkdən çəkinirdilər və onların İslamı qəbul etmələrini istəyirdilər. Sonra bu ayə nazil oldu: “Onların doğru yola gəlməsi sənə aid deyildir...”. (əl-Bəqərə, 272).
 
İbn Cərri ət-Tabəri “Cəmiul-Bəyən” 6205, 6236; İbn Zəncəveyh “əl-Əmvəl” 2290; əs-Suyutu “Durrul-Mənsur” 3/332. Ali Nasr və əl-Hilali isnadının səhih olduğunu bildirmişlər.