Xeyri öyrənən
Ənəs (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Bir bədəvi ərəb Peyğəmbərin - salləllahu aleyhi və səlləm - yanına gəlib dedi: “Ey Allahın Elçisi! Mənə xeyir öyrət”. Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - onun əlindən tutub dedi: “De: “Subhənallah, vəlhəmdulilləh, və lə iləhə illəllah, və Allahu Əkbər”. Bədəvi barmaqları ilə zikr edə-edə getdi. Sonra nəsə fikirləşib geri qayıtdı. Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - gülümsəyərək dedi: “Biçarə qul nəsə fikirləşib gəldi”. Bədəvi dedi: “Ey Allahın Elçisi! Subhənallah, vəlhəmdulilləh, və lə iləhə illəllah, və Allahu Əkbər” Allah üçündür, bəs mənə nə çatacaq?” Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - ona dedi: “Ey bədəvi, sən: “Subhənallah”- dedikdə, Allah buyurur: “Doğru söylədin”. Sən: “Əlhəmdulilləh”- dedikdə, Allah buyurur: “Doğru söylədin”. Sən: “Lə iləhə illəllah”- dedikdə, Allah buyurur: “Doğru söylədin”. Sən: “Allahu Əkbər”- dedikdə, Allah buyurur: “Doğru söylədin”. Sən: “Allahım, məni bağışla!”- dedikdə, Allah buyurur: “Artıq (istədiyini) etdim!” Sən: “Allahım, mənə rəhm et!”- dedikdə, Allah buyurur: Artıq (istədiyini) etdim!” Sən: “Allahım, məni ruziləndir!”- dedikdə, Allah buyurur: “Artıq (istədiyini) etdim!” Bədəvi yeddi barmağı ilə sayarıb sonra getdi”.[1]
Allah Elçisinin - salləllahu aleyhi və səlləm - azad etdiyi Səlmə Ummi Bəni Əbi Rafi (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Ey Allahın Elçisi! Mənə uzun olmayan kəlmələr öyrət”. Allahın Elçisi - salləllahu aleyhi və səlləm - buyurdu: “On dəfə: “Allahu Əkbər”- de. Allah buyurar: “Bu Mənim üçündür”. On dəfə: “Subhənallah”- de. Allah buyurar: “Bu Mənim üçündür”. De: “Allahım, məni bağışla!” Allah buyurar: “Artıq (istədiyini) etdim!”. Bunu on dəfə desən, Allah da buyurar: “Artıq (istədiyini) etdim!”[2]
Əbu Hureyra və Əbu Səid əl-Xudri (Allah ondan razı olsun) rəvayət edirlər ki, Allah Elçisi - salləllahu aleyhi və səlləm - demişdir: “Qul: “Lə iləhə illəllah, vallahu əkbər” (Allahdan başqa haqq ilah yoxdur və Allah ən Böyükdür) - dedikdə, Uca Allah buyurur: “Qulum doğru söylədi, Məndən başqa haqq ilah yoxdur və Uca olan Mənəm”. Qul: “Lə iləhə illəllah, vahdəhu” (Allahdan başqa haqq ilah yoxdur, O təkdir) - dedikdə, Allah buyurur: “Qulum doğru söylədi, tək olan Mənəm, Məndən başqa haqq ilah yoxdur”. Qul: “Lə iləhə illəllah, lə şəriykə ləhu” (Allahdan başqa haqq ilah yoxdur, Onun şəriki də yoxdur) - dedikdə, Allah buyurur: “Qulum doğru söylədi, Məndən başqa haqq ilah yoxdur və Mənim şərikim də yoxdur”. Qul: “Lə iləhə illəllah ləhul-mulk va ləhul-həmd” (Allahdan başqa haqq ilah yoxdur, mülk və həmd Ona məxsusdur) - dedikdə, Allah buyurur: “Məndən başqa haqq ilah yoxdur, mülk və həmd Mənə məxsusdur”. Qul: “Lə iləhə illəllah va lə həulə va lə quvvətə illə billəh” - (Allahdan başqa haqq ilah yoxdur, qüdrət və güc yalnız Allaha məxsusdur) - dedikdə, Allah buyurur: “Qulum doğru söylədi, Məndən başqa haqq ilah yoxdur, qüdrət və güc yalnız Məndədir”. Əbu İshaq dedi: “Sonra Əğarr Əbu Muslim anlamadığım bəzi şeylər söylədi. Mən Əbu Cəfərə: “O nə dedi?”- deyə soruşdum. O dedi: “Ölüm anında bunları deməyə imkan verilən şəxsə Cəhənnəm odu toxunmaz”.[3]