Bədr əhlinin fəziləti
Rəvayət edilir ki, Əli (Allah ondan razı olsun) demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - mənə, Zubeyrə və Miqdada dedi: “Ravdatu Xaxa[1] gedin! Orada kəcavənin içində gedən, özü ilə məktub aparan bir qadına rast gələcəksiniz. Məktubu ondan götürərsiniz”. Bundan sonra biz yola düşdük və atlarımızı dörd nala çapdıq. Nəhayət, gəlib Ravdaya çatdıq və orada kəcavəni gördük. Biz (onun içindəki qadına): “Məktubu çıxart!”- dedik. Qadın: “Məktub nədir?” Biz dedik: “Ya məktubu verəcəksən, ya da səni soyunduracağıq”. Onda qadın saçlarının arasından məktubu çıxartdı və biz onu (Peyğəmbərə - salləllahu aleyhi və səlləm) gətirdik. Məktubda yazılmışdı: “Hatib ibn Əbu Bəltəədən...”. Məktubda (Hatib) Məkkə müşriklərindən olan bir dəstəyə Peyğəmbərin - salləllahu aleyhi və səlləm - işləri barədə xəbər verirdi. Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - dedi: “Bu nədir, ey Hatib?!” Hatib dedi: “Məni (qınamağa) tələsmə, ey Allahın Elçisi! Mən qureyşdən idim, lakin onların nəslindən deyildim. Səninlə birlikdə (hicrət etmiş) mühacirlərin qohum-əqrəbası onların Məkkədəki ailələrini və mallarını himayə edir. Onların arasında mənim qohumlarım yoxdur deyə, mən onları qorumaq üçün belə etmək istəyirdim. Mən bunu kafir olmaq və ya dindən dönmək məqsədilə etmədim”. Peyğəmbər - salləllahu aleyhi və səlləm - buyurdu: “Həqiqətən, o, sizə düz deyib”. (Bu vaxt) Ömər dedi: “Ey Allahın Elçisi, mənə izn ver onun boynunu vurum”. Peyğəmbər- salləllahu aleyhi və səlləm - buyurdu: “Axı, o, Bədr döyüşündə iştirak edib. Məlumun olsun ki, Uca Allah Bədrdə döyüşənlərə baxıb demişdir: “İstədiyinizi edin, artıq Mən sizi bağışlamışam!” Amr demişdir: “(Hatibin) barəsində bu ayə nazil oldu: “Ey iman gətirənlər! Mənim düşmənimi də, öz düşməninizi də özünüzə dost tutmayın!” (əl-Mumtəhənə, 1)”.[2]