əl-Ənfal surəsi 32 - 34 - cü ayələr

    11.04.2019
وَإِذْ قَالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِنَ السَّمَاءِ أَوِ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ * وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ * وَمَا لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِيَاءَهُ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ

 
“O zaman onlar: “Ey Allah! Əgər bu, Sənin tərəfindən gəlmiş bir haqdırsa, onda üstümüzə göydən daş yağdır və ya bizə ağrılı-acılı bir əzab göndər”- demişdilər. Sən onların arasında olduğun halda Allah onlara əzab verməyəcək. Bağışlanmalarını dilədikləri zaman da Allah onlara əzab verən deyildir. Onlar Məscidulharamın xidmətçiləri olmadıqlarına baxmayaraq möminləri oraya buraxmadıqları halda Allah nə üçün onlara əzab verməsin? Onun xidmətçiləri yalnız müttəqilərdir. Lakin onların çoxu bunu bilmir”
 

سَمِعَ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ أَبُو جَهْلٍ اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ هَذَا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنَا حِجَارَةً مِنْ السَّمَاءِ أَوْ ائْتِنَا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ فَنَزَلَتْ {وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ وَمَا لَهُمْ أَنْ لَا يُعَذِّبَهُمْ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنْ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ} الْآيَةَ

 
Rəvayət edilir ki, Ənəs ibn Malik (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Əbu Cəhl dedi: “Allahım! Əgər bu (Mə­həmmədin dedikləri) haq­dırsa, onda bizim üzərimizə göydən daş yağdır, ya da şiddətli bir əzab göndər”. Uca Allah da bu ayəni nazil etdi: “Sən onların arasında olduğun halda Allah onlara əzab verməyəcək. Bağışlanmalarını dilədikləri zaman da Allah onlara əzab verən deyildir. Onlar Məscidul-Haramın xidmətçiləri olmadıqlarına baxmayaraq möminləri oraya buraxmadıqları halda Allah nə üçün onlara əzab verməsin?” (əl-Ənfal, 33-34)”.
 
əl-Buxari, 4281, 4648; Muslim, 5004, 7242.
 

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ : إِنَّ الْمُشْرِكِينَ كَانُوا يَطُوفُونَ بِالْبَيْتِ يَقُولُونَ : لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ. فَيَقُولُ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : قَدْ قَدْ فَيَقُولُونَ : لاَ شَرِيكَ لَكَ إِلاَّ شَرِيكٌ هُوَ لَكَ تَمْلِكُهُ وَمَا مَلَكَ ، وَيَقُولُونَ : غُفْرَانَكَ غُفْرَانَكَ . فَأَنْزَلَ اللَّهُ : {وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ} فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ : كَانَ فِيهِمْ أَمَانَانِ : نَبِيُّ اللَّهِ وَالاِسْتِغْفَارُ قَالَ : فَذَهَبَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَبَقِيَ الاِسْتِغْفَارُ . {وَمَا لَهُمْ أَلاَّ يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِيَاءَهُ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلاَّ الْمُتَّقُونَ} قَالَ : فَهَذَا عَذَابُ الآخِرَةِ قَالَ : وَذَاكَ عَذَابُ الدُّنْيَا.

 
İbn Abbas (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, müşriklər Kəbənin ətrafını təvaf etdikdə de­dilər: “Ey Allah! Sənin dəvətini qəbul edib hüzuruna gəlmişik. Sənin heç bir şərikin yox­dur”. Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm -  də dedi: “Doğrudur! Doğ­rudur!” Onlar yenə dua edib belə dedilər: “Sənin heç bir şərikin yoxdur! Yalnız Sənin o şərikindən başqa ki, Sən ona və onun mülkünə sahibsən! Ey Allah! Bizi ba­ğışla! Ey Allah! Bizi bağışla!” Uca Allah da bu ayəni nazil etdi: “Sən onların arasında olduğun halda Allah onlara əzab verməyəcək. Bağışlanmalarını dilədikləri zaman da Allah onlara əzab verən deyildir” (əl-Ənfal, 33). İbn Abbas davam edərək dedi: “Aralarında onları Allahın əzabından qoruyan iki vasitə var idi: “Allahın Elçisi və istiğfar (bağışlanma diləmək). Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm - aralarından getdi. Onlar isə hələ də bağışlanma diləyirdilər. Sonra İbn Abbas: “Onlar Məscidul-Haramın xidmətçiləri olmadıqlarına baxmayaraq möminləri oraya buraxmadıqları halda Allah nə üçün onlara əzab verməsin? Onun xidmətçiləri yalnız müttəqilərdir. Lakin onların çoxu bunu bilmir”- ayəsini oxuyub dedi: “Bu (ayə), onların axirətdə çəkəcəkləri əzaba, o (33-cü ayə) isə bu dünyadakı əzablarına aiddir”.

 

İbn Cərir ət-Tabəri “Cəmiul-Bəyən” 16078; İbn Əbu Hatim “Təfsir” 3/241. Şeyx Muqbil həsən olduğunu bildirmişdir.