ət-Tövbə surəsi 84 – cü ayə

    16.04.2019
وَلَا تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ

 
“Heç vaxt onlardan ölmüş bir kəsin cənazə namazını qılma, qəbrinin başında da durma. Çünki onlar Allahı və Onun Elçisini inkar etdilər və günahkar olaraq öldülər”
 

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ - رضى الله عنه - أَنَّهُ قَالَ لَمَّا مَاتَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أُبَىٍّ ابْنُ سَلُولَ دُعِىَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - لِيُصَلِّىَ عَلَيْهِ فَلَمَّا قَامَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - وَثَبْتُ إِلَيْهِ ، فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ ، أَتُصَلِّى عَلَى ابْنِ أُبَىٍّ وَقَدْ قَالَ يَوْمَ كَذَا كَذَا وَكَذَا قَالَ أُعَدِّدُ عَلَيْهِ قَوْلَهُ ، فَتَبَسَّمَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - وَقَالَ « أَخِّرْ عَنِّى يَا عُمَرُ » . فَلَمَّا أَكْثَرْتُ عَلَيْهِ قَالَ « إِنِّى خُيِّرْتُ فَاخْتَرْتُ ، لَوْ أَعْلَمُ أَنِّى إِنْ زِدْتُ عَلَى السَّبْعِينَ يُغْفَرْ لَهُ لَزِدْتُ عَلَيْهَا » . قَالَ فَصَلَّى عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - ثُمَّ انْصَرَفَ فَلَمْ يَمْكُثْ إِلاَّ يَسِيرًا حَتَّى نَزَلَتِ الآيَتَانِ مِنْ بَرَاءَةَ {وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا} إِلَى قَوْلِهِ {وَهُمْ فَاسِقُونَ} قَالَ فَعَجِبْتُ بَعْدُ مِنْ جُرْأَتِى عَلَى رَسُولِ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم - وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ

 
İbn Abbas (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, Ömər ibn əl-Xəttab (Allah ondan razı olsun) demişdir: “Abdullah Ubeyy ibn Səlul öləndə ona (cənazə) namazını qılmaq üçün Allah Elçisini - sallallahu aleyhi və səlləm - çağırdılar. Allah Elçisi - sallallahu aleyhi və səlləm - namza durduqda, mən cəld ona tərəf yüyürdüm və dedim: “Ey Allahın Elçisi, filan gün filan, filan sözləri dediyi halda sən İbn Ubeyyə namaz qılırsan?! Mən onun dediklərini sadalayaram”. Allah Elçisi - sallallahu aleyhi və səlləm - onun bu sözünə güldü və dedi: “Kənara çəkil, ey Ömər”. Mənim çox deməyimə baxmayaraq o buyurdu: “Mənə (onun cənazə nama­zı­nı qılıb-qılmamağa) ixtiyar verildi və mən öz seçimimi etdim. Əgər mən yetmiş dəfədən artıq bağışlanma diləməklə onun bağışlanacağını bilsəydim, bundan da artıq edərdim”. Allah Elçisi - sallallahu aleyhi və səlləm - ona cənazə namazını qıldı, az bir müddət keçdikdən sonra getdi. Nəhayət, ət-Tövbə surəsinin bu iki ayəsi nazil oldu: “Heç vaxt onlardan ölmüş bir kəsin cənazə namazını qılma, qəbrinin başında da durma. Çünki onlar Allahı və Onun Elçisini inkar etdilər və günahkar olaraq öldülər” (ət-Tövbə, 84). Bundan sonra Allah və Onun Elçisi daha yaxşı bildiyi halda mən Allah Elçisinə - sallallahu aleyhi və səlləm - dediyim sözlərə ürək etdiyimə görə özümə təəccübləndim”.        
 
əl-Buxari, 1366, 4671; ən-Nəsəi, 1966, 1978.
 

عَنِ ابْنِ عُمَرَ ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ عَبْدَ اللهِ بْنَ أُبَيٍّ لَمَّا تُوُفِّيَ جَاءَ ابْنُهُ إِلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللهِ أَعْطِنِي قَمِيصَكَ أُكَفِّنْهُ فِيهِ وَصَلِّ عَلَيْهِ وَاسْتَغْفِرْ لَهُ فَأَعْطَاهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم قَمِيصَهُ فَقَالَ آذِنِّي أُصَلِّي عَلَيْهِ فَآذَنَهُ فَلَمَّا أَرَادَ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَيْهِ جَذَبَهُ عُمَرُ ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، فَقَالَ أَلَيْسَ اللَّهُ نَهَاكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى الْمُنَافِقِينَ فَقَالَ أَنَا بَيْنَ خِيْرَتَيْنِ قَالَ {اسْتَغْفِرْ لَهُمْ ، أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ} فَصَلَّى عَلَيْهِ فَنَزَلَتْ {وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا}.

 
İbn Ömər (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, Abdullah ibn Ubey vəfat etdikdən sonra onun oğ­lu Peyğəmbərin - sallallahu aleyhi və səlləm - yanına gəlib dedi: “Ya Rəsulullah, köynəyini ver, atamı ona bü­rüyək, onun namazını qıl və onun üçün (Allahdan) bağışlanma dilə”. Pey­ğəm­bər - sallallahu aleyhi və səlləm - köynəyini ona verdi və dedi: “(Onu dəfn etməyə apardıqda) mənə bil­dirərsən, cənazə namazını qılaram”. (Bir müddətdən sonra Abdul­lahın oğlu gə­lib) Peyğəmbərə - sallallahu aleyhi və səlləm - xə­bər verdi. Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm - ona namaz qılmaq istəyəndə Ömər onun ətəyindən dartıb dedi: “Məgər Allah münafiqlərin cəna­zə namazını qıl­mağı sənə qadağan etməyibmi?” Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm: “Mən (onların cənazə nama­zı­nı qılıb-qılmamaqda) ixtiyar sahibiyəm!”– deyib bu ayəni oxudu: “Onlar üçün bağış­lan­ma diləsən də, diləməsən də, hətta, onlar üçün yetmiş dəfə bağış­lanma di­ləsən belə, Allah onları əsla bağışla­ma­yacaq” (ət-Tövbə, 80), sonra da onun cənazə na­mazını qıldı. (Onda) bu ayə nazil oldu: “Heç vaxt onlardan ölmüş bir kəsin cə­na­zə nama­zını qılma, qəbrinin başında da durma. Çünki onlar Allahı və Onun Elçisini inkar etdilər və günahkar olaraq öldülər” (ət-Tövbə, 84)”.
 
əl-Buxari, 1269, 5796; Muslim, 4978, 7203.