119. Səfa və Mərvə dağları üzərində dayandıqda edilən dua

Peyğəmbər səllallahu aleyhi və səlləm Səfaya yaxınlaşanda:

[İnnəs-səfa vəl-mərvatə min şəairilləh. Əbdəu bimə bədə Allahu bihi]
 
  «Həqiqətən, Səfa və Mərvə Allahın nişanələ­rindəndir!»[1] “Allah nə ilə başlamışsa, mən də onunla başlayıram!” dedi. Sonra Səfadan baş­layıb onun üstünə qalxdı, Kəbəni görəndə isə üzünü qibləyə tərəf tutub “Lə iləhə illəllah” [Allahdan başqa məbud yoxdur] və “Allahu Əkbər” [Allah ən Böyükdür] söylədi və dedi:
 

   [Lə ilahə illəllahu vahdəhu lə şərikə lə­hu, ləhul-mulku və ləhul-həmdu və huvə alə kulli şeyin qadir. Lə ilahə illəllahu vahdəhu, əncəzə va'dəhu, və nəsara abdə­hu və həzə­məl-əhzabə vəhdəhu]
 
  «Allahdan başqa məbud yoxdur, O təkdir, Onun şəri­ki yoxdur. Mülk Onundur və həmd Onadır! O hər şeyə Qadirdir. Allahdan başqa məbud yoxdur, O təkdir. Allah vədini yerinə yetirdi, quluna kömək etdi və (düşmənlərdən olan) dəstələri tək Özü məğlub etdi!»
 
  Peyğəmbər səllallahu aleyhi və səlləm bu duanı üç dəfə təkrarladı və hər birinin arasında da [Allaha] dua etdi. Hədisdə həmçinin deyilir ki, Peyğəmbər səllallahu aleyhi və səlləm Mərvada da ey­ni ilə Səfada etdiklərini etdi.[2]

 
[1] [əl-Bəqərə, 158.]
[2] Muslim, 2/888.