əl-Həşr surəsi 9 – cu ayə

    15.05.2019
وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ

 
“Mühacirlərdən Mədinədə əvvəl orada yurd salmış və iman gətirmiş kimsələr öz yanlarına hicrət edənləri sevir, onlara verdiklərinə görə qəlblərində peşmançılıq hissi duymurlar. Hətta özləri ehtiyac içində olsalar belə, onları özlərindən üstün tuturlar. Nəfsinin tamahından qorunan kimsələr nicat tapanlardır”
 

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَجُلًا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَبَعَثَ إِلَى نِسَائِهِ فَقُلْنَ مَا مَعَنَا إِلَّا الْمَاءُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَنْ يَضُمُّ أَوْ يُضِيفُ هَذَا فَقَالَ رَجُلٌ مِنْ الْأَنْصَارِ أَنَا فَانْطَلَقَ بِهِ إِلَى امْرَأَتِهِ فَقَالَ أَكْرِمِي ضَيْفَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ صِبْيَانِي فَقَالَ هَيِّئِي طَعَامَكِ وَأَصْبِحِي سِرَاجَكِ وَنَوِّمِي صِبْيَانَكِ إِذَا أَرَادُوا عَشَاءً فَهَيَّأَتْ طَعَامَهَا وَأَصْبَحَتْ سِرَاجَهَا وَنَوَّمَتْ صِبْيَانَهَا ثُمَّ قَامَتْ كَأَنَّهَا تُصْلِحُ سِرَاجَهَا فَأَطْفَأَتْهُ فَجَعَلَا يُرِيَانِهِ أَنَّهُمَا يَأْكُلَانِ فَبَاتَا طَاوِيَيْنِ فَلَمَّا أَصْبَحَ غَدَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ ضَحِكَ اللَّهُ اللَّيْلَةَ أَوْ عَجِبَ مِنْ فَعَالِكُمَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ {وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ}

 
Əbu Hureyra (Allah ondan razı olsun) rəvayət edir ki, bir nəfər Peyğəmbərin - sallallahu aleyhi və səlləm - yanına (qonaq) gəl­di. O, (əshabələrdən) birini (yemək-içmək gətirmək üçün) zövcələrinin ya­nı­na göndərdi. Peyğəm­bərin - sallallahu aleyhi və səlləm - zövcələri evdə sudan başqa heç nə olmadığını ona xəbər verdilər. Onda o, (əshabə­lərinə müraciət edib) dedi: “Kim (mənim qona­ğıma) qayğı göstərər və ya onu evində qonaq sax­layar?” Ənsardan olan bir nəfər: “Mən!”– deyib onu evinə apardı və zövcəsinə: “Rəsulullahın qo­na­ğı­na layi­qincə hörmət et!”- deyə buyurdu. (Zövcəsi ona): “Uşaqlarımın ye­mə­yindən başqa yemək yoxdur!”– deyə cavab verdi. (Əshabə) dedi: “Ye­mə­yi hazırla, çırağı yandır, uşaqlar yemək istəsələr, onları yatızdır!” Zövcəsi ye­məyi hazır­ladı, çırağı yandırdı və uşaqlarını yatızdırdı. Sonra ayağa qalxıb özü­nü guya çırağı düzəldirmiş kimi göstərdi və bilərək­dən onu söndürdü. Son­ra hər ikisi (əllərini qaba uzadaraq) özlərini guya yemək yeyirlərmiş ki­mi (qonağa) göstər­dilər və o gecə on­lar ac yatdılar. Səhər açıldıqda hər iki əs­habə Peyğəmbərin - sallallahu aleyhi və səlləm - yanına getdi. Peyğəm­bər - sallallahu aleyhi və səlləm - (onlara): “Allah sizin dü­nənki əmə­linizə güldü" və ya "ondan təəccübləndi!”– dedi və bu ayə nazil ol­du: “...Hətta özləri ehtiyac içində olsalar belə, onları özlərindən üstün tuturlar. Nəfsinin tamahından qorunan kimsələr nicat tapanlardır” (əl-Həşr, 9)”.
 
əl-Bu­xa­ri, 3514, 3898; Muslim, 2054.