Nümunə insanlar

Muhəmməd peyğəmbər – ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun - bazar ertəsi günü rabiul-əvvəl ayında Fil adlanan ildə Məkkədə dünyaya gəlmişdir. Bu, miladi tarixlə 571-ci ilin aprel ayına təsadüf edir. Həmin ildə həbəşistanlı hökmdar Əbrəhə əl-Əşrəm yəmənli tərəfdarları ilə birgə Allahın Evini (Kəbəni) dağıtmağa gəlmişdir. Onlar fillərin üzərində Kəbəyə yaxınlaşmaq istədikdə, Allah onların üstünə dəstə-dəstə ağ rəngli quşlar göndərdi. O quşlardan hər biri caynaqlarında və dimdiyində gətirdiyi daşları onların üstünə yağdırmağa başladı və Uca Allah onları məhv etdi.

Muhəmməd peyğəmbərin köksünün yarılması iki dəfə baş vermişdir. Birinci dəfə onun köksü kiçik yaşlarında ikən yarılmışdır. Rəvayət edilir ki, Ənəs ibn Malik demişdir: “Peyğəmbər uşaqlarla oynayarkən Cəbrail onun yanına gəldi, onu tutub yerə yıx­dı və köksünü yarıb qəlbi­ni çıxartdı. Sonra onun içindən qan laxtası çıxart­dı və Pey­ğəm­bərə: “Bu, şeyta­nın səndə olan nəsibidir”– dedi. Onun qəlbi­ni qızıl ləyənin içində Zəmzəm suyu ilə yuduqdan sonra onu bağladı. Sonra da onu yerinə qay­tardı. Bunu görən uşaq­lar tələsik onun süd anasının yanına gəlib: “Muhəmməd öldürüldü!”– dedilər.

Məkkə müşrikləri üç ilə yaxın müsəlmanlarla bütün əlaqələri kəsmişdilər.

O, Adəm oğullarının ən hörmətlisi və peyğəmbərlərin ən üstünü olan Əbul-Qasim Muhəmməddir. O, Əhməd, Mahi, Haşir, Aqib, Muqaffə, Nəbiyyur-Rahmə və Nəbiyyul-Məlhəmədir. Rəsulullah - ona və ailəsinə Allahın salavatı və salamı olsun - demişdir: “Mənim bir çox adlarım var: mən həm Muhəmməd, həm də Əhmədəm, mən Allahın mənim vasitəmlə küfrü yox etdiyi Mahiyəm, mən insanların, arxasınca gedib məhşərə toplandığı Haşirəm və mən Aqibəm, o Aqib ki, özündən sonra bir peyğəmbər gəlməyəcək.” (Səhih əl-Buxari, 3532).